در دیرآموخته‌های محمدرضا شعبانعلی، جمله‌ای وجود دارد با این مضمون:«اگر هدف تو نوشتن است، نگذار فروشندگان مداد و مدادتراش، وقتت را بیش از آنچه که لازم است بگیرند».
با وجودی که در این جمله به نوشتن اشاره شده است اما می‌توان آن را به بسیاری از کارها و فعالیت‌ها نسبت داد. فروشندگان شاید عوامل پرت‌کنندۀ حواسی هستند که دائماً ما را از هدف اصلی‌مان منحرف می‌کنند. مدت مدیدی است که هدف من هم نوشتن بوده است. این فروشندگان مداد و مدادتراش، با نشان دادن زرق و برق و تنوع کالاهایشان، وقت من را نیز گرفته‌اند. البته در مورد من، تنها یک فروشنده بوده که این کار را انجام داده. فروشنده‌ای که با سخت‌گیری‌ها و بهانه‌هایش، من را از مسیر نوشتن دور کرده. چند سال پیش که این جمله را خواندم، کلمۀ فروشندگان را بیرون از خود جستجو می‌کردم و نمی‌دانستم فروشندگان درونی، می‌توانند خطرناک‌تر و ناپیداتر باشند.